Bir seyahatten dönüşünde Malatya'ya uğrayan Atatürk kendini pek sıcak karşılayanlarla görüşmek için belediyeye gider. Salonda yerli mahsullerden örnekler göstermek üzere bir vitrin varmış. Şöyle bir gözden geçirir, altın sarısı kayısılarla dolu bir kutu pek hoşuna gider:
- Ne güzel kayısılarınız var, der.
Önü ilikli Belediye Reisi:
- Evet efendimiz, pek nefistir kayısılarımız, dedikten sonra daha iyi görmesi için kutuyu vitrinden çıkarıp kendisine getirir.
Atatürk:
- Cidden güzelmiş, diyerek ve ikram edeceklerini sanarak birkaçını yemeye hazırlandığı sırada Belediye Reisi:
- Evet efendimiz çok güzeldir, der ve kutuyu alıp yine vitrine götürür.
Atatürk böyle hallerde pek "mahcup delikanlı" idi, imrentiden yutkunur, biraz sonra yanındakilere:
- Artık dönelim, der.
Trene binip Ankara'ya yollanırlar.
Ankara'da hiç şüphesiz Malatya milletvekillerine azizlik etmek için:
- Geceyi Malatya'da geçirecektim, ama benden bir kutu kayısıyı esirgeyenlerin nasıl misafiri olurdum, diye hıncını almıştı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder