Bir hanımın sözünden iyice alınan Atatürk'ün henüz bütün öfkesi üstünde idi. Hep susuyorduk. Rahmetli Nuri Conker, pek eski ve nazını geçirir arkadaşı olduğundan, bir nükte, bir hikâye ile meclisin havasını açabilse diye bir aralık onun gözlerini aradık. Öksürdü ve davudi sesi ile:
- Lâ havle fi hinne ve lâbüdde min hünne...
dedi. Arapçamın kusuruna bakmayınız, kulağımda kalanı yazıyorum.
Atatürk doğruldu, Conker'e baktı:
- Bu da ne demek, dedi.
Conker, vaiz edasını hiç bozmayarak Türkçeye çevirdi:
- Yani kadınlardan hayır yoktur, ama lüzumludurlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder